Ο Ιάσων και η "αλυσίδα της αγάπης"...ένα παραμύθι που "γιατρεύει"....

Ο Ιάσων, καθόταν λυπημένος στην ακρογιαλιά. Ακουμπούσε το κεφάλι του στα χέρια του και εκείνα στα γόνατά του, ενώ το σώμα του έγερνε βαρύ προς τα εμπρός.

Περίεργο για τον  Ιάσονα να κάθεται  έτσι, ακίνητος, αφηρημένος, «άψυχος». Αυτός που όλη μέρα έτρεχε γελαστός από εδώ και από εκεί, φώναζε και χαιρετούσε ζωηρά τα παιδιά που συναντούσε στον δρόμο, πετούσε πέτρες στην επιφάνεια των κυμάτων για να τις δει να χορεύουν πάνω σε αυτά, όσο πιο πολλές φορές τόσο το καλύτερο,… έψαχνε για βότσαλα και κοχύλια, βότανα και χορταρικά που έκαναν καλό, όπως είχε ακούσει τόσες φορές τους δικούς του να λένε.

(picture found on cutevector.com(

Ο λόγος που ο Ιάσων αισθανόταν σήμερα βαθειά λυπημένος ήταν ένας, αλλά πολύ σοβαρός... 

Άν θέλετε να μάθετε τον λόγο της θλίψης του Ιάσονα και, μαζί, το τέλος του παραμυθιού, πατήστε απλά, εδώ.Ο Ιάσων και η "αλυσίδα της αγάπης"...ένα παραμύθι που "γιατρεύει"....